Schoonheid is door de geschiedenis heen een van de meest besproken onderwerpen. Bijna alle mythen en verhalen die bekend zijn gaan over schoonheid. Vooral de schoonheid van vrouwen heeft een grote rol in de geschiedenis, zij het als prinsessen of verleidelijke monsters. Een goed voorbeeld hiervan is het verhaal van Helena van Troje, prinses en een half godin uit de Griekse mythologie.Door haar schoonheid zou de Trojaanse oorlog zijn begonnen en de lancering van duizenden schepen. De hiervan afgeleide spottende eenheid voor schoonheid, een Milli-Helen, is gedefinieerd als ‘de hoeveelheid schoonheid, voldoende voor het te water laten van een enkel schip’.

Bij de Romeinen draaide een het grootse gedeelte van hun samenleving op schoonheid en het uiterlijk. De ideale mannelijk Romein is zeer gespierd, groter dan 1.83 m, lange benen, een grote en dikke bos haar, groot en breed voorhoofd, de ogen staan breed uit elkaar, duidelijke grote wenkbrauwen, een duidelijke neus en profiel, een kleine mond en een grove kaaklijn. Deze ideeën over de ideale mannelijke schoonheid worden in Hollywood nog gebruikt bij het casten van acteurs.

In Frankrijk in 1600 – 1700 ontstaan de ‘zeven schoonheden’ (of klassieke schoonheden)

1. Donker haar en lichte ogen/ Licht haar en donkere ogen

2. Bleke huid

3. Moedervlek op de boven lip (schoonheidsvlek)

4. lange gekrulde wimpers

5. Amandelvormige ogen

6. Sproetjes

7. kluitjes in de wangen

Er bestaan vele variaties op de zeven schoonheden, zoals een V-vormige haargrens, mollig, een spleetje tussen de tanden enz. Onder de ‘klassieke’ schoonheden vallen ook vele beelden uit de Romeinse en Griekse tijd, deze beelden worden ook nu nog gezien als zeer aantrekkelijke, mooie beelden.

Maar ook in de geschiedenis zijn er ‘mode trends’ geweest die wij nu absoluut niet als mooi zouden bestempelen.

In de Renaissance schoren adellijke dames hun voorhoofd om het groter te doen laten lijken. Eind 16^de eeuw werd de ‘onderkin’ gezien als een teken van grootte schoonheid (dit was alleen een mode eis voor de adel want alleen zij konden zich veroorloven goed en veel te eten).

Make-up was in de Elizabethaanse periode in Engeland zeer populair onder de vrouwen. Ze smeerden hun gezicht in met een witte pasta van loodwit, water en azijn, om hun huid er zo bleek mogelijk uit te doen laten zien. Deze schoonheidstrend werd vele vrouwen en hun echtgenoten fataal, want loodwit is een uiterst giftige stof. Er bestonden ook varianten op deze ‘witte pasta’. In Italië in de zeventiende eeuw werd een ene signora Toffa veroordeeld en geëxecuteerd voor de gevolgen van haar ‘witte pasta’. Deze bevatte namelijk arsenicum, dit wordt sneller opgenomen via de mond dan door de huid. Dus de mannen die hun vrouw op hun ‘mooie’ gezicht hadden gekust stierven aan vergiftiging.

Sommige ‘trends’ komen zelfs terug, het aristocratische Engelse meisje met haar kaalgeschoren voorhoofd en het resterende haar helder saffraankleurig geverfd doet veel denken aan de hedendaagse ‘punkers’.

Vandaag de dag bestaan er verscheidende schoonheidsidealen, maar de meeste worden bepaald door de media (Hollywood, muziekartiesten, fotomodellen enz.). Enkele schoonheidsidealen van nu zijn:

1. Slank zijn (zo slank als dat er mogelijk is)

2. Perfect getraind lichaam (gespierd)

3. Perfect egaal gezicht

4. Een V-vormig torso voor mannen

Punt 1 en punt 2 van de hedendaagse schoonheidsidealen zijn vooral erg ‘in’ . Iedereen is in de ban van de dieetproducten en de fitnessclubs. Een zo getraind mogelijk lichaam is het uiterste doel. Opvallend veel van de idealen van nu met betrekking op het uiterlijk komen overeen met de schoonheidsidealen uit de Romeinse en Griekse tijd.

 

Bron van deze kennis.